7   For the earth which drinketh in the rain that cometh oft upon it, and bringeth forth herbs meet for them by whom it is dressed, receiveth blessing from God:
γη γαρ η πιουσα τον επ αυτης πολλακις ερχομενον υετον και τικτουσα βοτανην ευθετον εκεινοις δι ους και γεωργειται μεταλαμβανει ευλογιας απο του θεου

8   But that which beareth thorns and briers is rejected, and is nigh unto cursing; whose end is to be burned.
εκφερουσα δε ακανθας και τριβολους αδοκιμος και καταρας εγγυς ης το τελος εις καυσιν

9   But, beloved, we are persuaded better things of you, and things that accompany salvation, though we thus speak.
πεπεισμεθα δε περι υμων αγαπητοι τα κρειττονα και εχομενα σωτηριας ει και ουτως λαλουμεν

10   For God is not unrighteous to forget your work and labour of love, which ye have shewed toward his name, in that ye have ministered to the saints, and do minister.
ου γαρ αδικος ο θεος επιλαθεσθαι του εργου υμων και του κοπου της αγαπης ης ενεδειξασθε εις το ονομα αυτου διακονησαντες τοις αγιοις και διακονουντες

11   And we desire that every one of you do shew the same diligence to the full assurance of hope unto the end:
επιθυμουμεν δε εκαστον υμων την αυτην ενδεικνυσθαι σπουδην προς την πληροφοριαν της ελπιδος αχρι τελους

12   That ye be not slothful, but followers of them who through faith and patience inherit the promises.
ινα μη νωθροι γενησθε μιμηται δε των δια πιστεως και μακροθυμιας κληρονομουντων τας επαγγελιας

13   For when God made promise to Abraham, because he could swear by no greater, he sware by himself,
τω γαρ αβρααμ επαγγειλαμενος ο θεος επει κατ ουδενος ειχεν μειζονος ομοσαι ωμοσεν καθ εαυτου

14   Saying, Surely blessing I will bless thee, and multiplying I will multiply thee.
λεγων η μην ευλογων ευλογησω σε και πληθυνων πληθυνω σε

15   And so, after he had patiently endured, he obtained the promise.
και ουτως μακροθυμησας επετυχεν της επαγγελιας